10.~Pain

-Pojebało Cię?-słyszałam zachrypnięty głos wydzierający się na kogoś. Po chwili otworzyłam oczy i zobaczyłam Justine która klęczała przy mnie z wodą i okładem.

-Malik wypierdalaj!-mężczyzna wyszedł z biura Stylesa.

-Dziękuje.-mruknęłam do dziewczyny.

-Ale i tak Wam nie dam mapy.-dodałam po chwili.

-Nie musisz Jej nam dawać.-Harry pomachał papierem przede mną. No tak, straciłam przytomność.

-Kochanie, zabierz Ją do Jej domu i daj jej do zrozumienia że to my tu wydajemy polecenia a nie Ona.-warknął zielonooki do blondynki. Współczuje Jej, chociaż w tej sytuacji najbardziej to ja powinnam współczuć sobie. Weszłam do Jeep'a i tylko czekałam żeby z Niego wyjść. Chciałam mieć już spokój. Chciałam żeby sobie już uciekł i mnie zostawił w spokoju, wiem że tak nie będzie bo to jest Niall, najbardziej chamska osoba jaką poznałam.
-Emily.-Justina zatrzymała auto pod moim domem.
-Jutro ma być awaria prądu o 20, rozumiesz?
-I ty masz być przy Niall'u w tym czasie.-dodała po chwili. Chciałam Jej odpowiedzieć że nigdy w życiu, ale co ja moge?
-Rozumiem.-odpowiedziałam i wyszłam z auta.
-Cześć.-dodałam po chwili zanim huknęłam drzwiami od samochodu. 
Jak ja się cieszę że jestem już tak blisko domu. Otworzyłam drzwi frontowe, zdjęłam buty i rzuciłam torbę w kąt. Moje szczęście przerwała sielanka jaką zapewniali mi tata i Rose. 
-Moglibyście przynajmniej nie lizać się w kuchni?-warknęłam do Nich i sięgnęłam po sok, nalałam sobie i poszłam do swojego pokoju. Na wszelki wypadek zamknęłam swoje drzwi na klucz. Położyłam sok na stolik nocny i poszłam pod prysznic.
-Tego mi było trzeba.-mruknęłam gdy ciepłe krople wody leciały na moje ciało.
Wyszłam spod prysznica i opatuliłam  się ręcznikiem. Zmyłam makijaż i poszłam położyć się na łóżku.
Zamknęłam oczy i pierwsze co zobaczyłam to blondyna. Przestraszyłam się bo zazwyczaj gdy zamknie się oczy to widzi się ukochaną osobę albo coś przyjemnego. Czy On może być ukochaną osobą? A tym bardziej przyjemną? Szybko ocknęłam się z moich myśli i odpaliłam laptopa. Zaczęłam szukać jakiegoś małego mieszkania dla siebie. Jak najdalej stąd. W sumie to nie wiem po co to robię bo i tak Niall mnie zabierze do tej swojej wyjebanej w kosmos willi, oczywiście według twierdzeń Stylesów.
Zamknęłam urządzenie i odłożyłam na podłogę. Przebrałam się w majtki i bokserkę. Weszłam pod kołdrę i zamknęłam oczy i przypomniała mi się moja mama, ta pani ze zdjęć. Jak pięknie byłoby teraz gdyby Ona żyła, bylibyśmy rodziną, prawdziwą rodziną. A nie jak teraz. Moja najlepsza przyjaciółka którą znam od zawsze z moim ojcem. Ci którzy twierdzą że ból fizyczny jest gorszy niż ból psychiczny są w wielkim błędzie. Ból fizyczny przechodzi szybciej, przynajmniej w większości przypadkach a ból psychiczny trwa dopóki nie spotka się kogoś kto zastąpi ten ból, czymś pięknym, wspaniałym, wiecznym albo czymś gorszym.
Rano obudził mnie sygnał mojego telefonu.
-Tak?-odebrałam zaspana.
-Pamiętaj o dzisiaj.-po drugiej stronie usłyszałam dotychczas nie znany mi głos.
-Z kim rozmawiam?
-Z Louisem, Louisem Tomlinsonem.
-Pamiętam o tym, tylko wytłumacz mi po co mam być z Nim w tym samym czasie?
-Jeżeli myślałaś że cię zostawimy to się myliłaś, gdy będziesz z Nami będziemy mieć pewność że nikomu nic nie powiesz.-warknął.
-Miłego dnia.-dodał po chwili i się rozłączył.
-Nawzajem chujku.-warknęłam i wstałam z łóżka. Przebrałam się w krótkie spodenki i białą bluzkę na ramiączkach. Nawet nie jadłam śniadania. Założyłam białe converse i wyszłam z domu zarzucając torbę na ramię. Pod domem oczywiście czekał kto?
-Harry.-mruknęłam patrząc na chłopaka który opierał się o maskę czarnego Jaguara.
Wyglądał tak. Tak jak Grecki Bóg, oczywiście nie lepiej niż Niall, kurwa o czym ja myślę? 
Nie lepiej niż Niall? Co? 
-O co chodzi?-warknęłam do szatyna.
-Chciałem żebyś bezpiecznie trafiła do pracy.-uśmiechnął się i otworzył drzwi od strony pasażera. Okej, robi się dziwnie.Jechaliśmy w ciszy, Harry zatrzymał swoje auto 500m od więzienia.
-Nie chce ryzykować.-mruknął.
-Okej, możesz mi dokładniej wyjaśnić co ja mam zrobić po tej awarii?-zapytałam.
-Niall wszystko wie, masz trzymać się Jego.-uśmiechnął się.
-A po co ja wam po tym?
-Nam? Raczej Jemu. To On chce Ciebie koniecznie. Uparł się, nic nie poradzę, spóźnisz się do pracy.
-No tak, cześć.
-Dzięki za podwózkę.-dodałam po chwili
-Do zobaczenia.-Harry uśmiechnął się.
Wysiadłam z auta, poczekałam aż Harry odjedzie i dopiero zaczęłam iść w stronę więzienia. Dzisiaj ostatni dzień.Wreszcie. 
-Twój ojciec chce Cię widzieć.-Na dzień dobry dostałam taką wiadomość od jednego ze strażników.
-Okej.-mruknęłam i wolno zaczęłam iść w stronę tego kutasa.
-Co?-weszłam do pokoju jak zawsze w nieodpowiedniej chwili ponieważ w jego pokoju był kto? Horan.
-Zapraszam.-warknął dyrektor. Niepewnie podeszłam do krzesła na którym siedział Niall i czekałam co powie tata. Bałam się, bałam się że coś podejrzewa, że coś zauważył.
-Zacznę prosto z mostu. Co waszą dwójkę do cholery łączy?!-Prawię upadłam gdy usłyszałam pytanie. On wie. Chłopak tylko odwrócił wzrok w moją stronę i się zaśmiał.
-Pan żartuje tak? Ja z Nią? Bez urazy, ale moja matka jest seksowniejsza od tej świętoszki.-zaczął się śmiać. Trochę a nawet bardzo mnie to zabolało. 
-A ja pozostawie to bez komentarza ponieważ sądząc że ja coś z nim to jest obelga.-Jak zawsze, dobra mina do złej gry.
-Strażnik!-Po chwili pojawiło się dwóch goryli i zabrało Niall'a do jego celi.
-Przepraszam córeczko.
-Wiesz co ci powiem? Spierdalaj!-krzyknęłam mu prosto w twarz, ale gdy już chciałam wyjść złapał mnie za rękę.
-Jutro ma cię już nie być w domu!-po chwili jego dłoń była na moim policzku. Uderzył mnie? Mój tata? Jedyna bliska mi osoba? 
-Nie będzie mnie już dzisiaj głupi chuju.-trzasnęłam drzwiami i poszłam do gabinetu pielęgniarek. 
Rose nie było. 
Siedziałam w papierach, między czasie był Liam który mówił jak bardzo się cieszy że będzie z Sophią. 
A ja? Ja z nikim nie będę. Chyba że liczy się Niall.

I tak nastała godzina 20:00. Ojca już nie było. Tak się składa że w pokoju mamy awaryjny bezpiecznik. wzięłam latarkę z szuflady i wszystkie dokumenty Niall'a jakie miałam. Schowałam do plecaka który miałam już naszykowany. Miałam w Nim pare ubrań. Mam nadzieje że pozwoli mi jakieś kupić. Jeżeli mnie nie zabije. Odsunęłam szafkę za którą były bezpieczniki i odłączyłam prąd. Wzięłam latarkę do ręki i zaczęłam iść w stronę celi Horana. Jego już nie było. Po chwili poczułam kogoś za mną.
-Tęskniłaś?-mruknął mi do ucha.
-Spierdalaj.-warknęłam do blondyna. 
-Słucham?
-Później pogadamy, mamy tylko 2 minuty.-złapał mnie za rękę i zaczeliśmy biec do stronę wyjścia awaryjnego. 
-KURWA!-było zamknięte.
-I co teraz?-zapytałam
-Mnie się pytasz? Ja pierdole. Jest jedno wyjście. Musimy głównym.
-Oni Nas zobaczą.
-Chuj z tym. Nie znajdą Nas.-pociągnął mnie w stronę głównego. Zastanawiało mnie jedno. Skąd On zna tak perfekcyjnie to miejsce?
Jemu jakże pięknym planom przeszkodziło to że przy wejściu był mój ojciec i 2 kolesi. I co teraz Horan?
-Niall.-ścisnęłam Jego rękę ze strachu, spojrzał się na mnie. Widziałam że nie wie co zrobić.
Boję się. Tylko nie wiem czego, że stracę Niall'a czy tego że nas złapią?

~*~

Cześć :)

I tak właśnie przychodzę do Was z 10 rozdziałem. 

Mam nadzieje że nie zanudzam.

W następnej części będzie jeszcze ciekawiej :))

+

Jeżeli chcecie mieć ze mną jakikolwiek kontakt, facebook, instagram, ask czy też twitter to piszcie na brunoo@op.pl  

8komentarzy=następny rozdział.

Kocham Was <3 

Mrs.Horanxx